ز خط چو یار رخ آل راکند از صائب تبریزی غزل 4792

1 ز خط چو یار رخ آل راکند سرسبز امید ،مزرع آمال راکند سرسبز

2 بهارحسن تو افتاده آنقدرتردست که تخم سوخته خال را کندسرسبز

3 کسی به وصل شکرمی رسد که چون طوطی زاشک تلخ پروبال را کند سرسبز

4 کند امید من آن روز صورتی پیدا که آب آینه تمثال راکند سرسبز

5 ز فکر تازه برومندگشت خامه من که فتح ،رایت اقبال را کند سرسبز

6 زباده نشو ونماکرد زنگ کلفت من که آب سبزه پامال را کند سرسبز

7 کنون که ابر مروت شده است خشک ،مگر بخون دل کسی آمال را کند سرسبز

8 زآه و ناله توان یافت حال دل صائب که ترجمان، سخن لال راکند سرسبز