1 ز من مدار توقع سخن از انجمنی که نیست باعث گفتار چشم خوش سخنی

2 به گرد چهره خوبان چو زلف سیری کن مکن چو خال قناعت به گوشه دهنی

3 به شوخی تو چراغی درین شبستان نیست که هم در انجمنی هم برون انجمنی

4 ز طوطیی نتوان بود کمتر ای بلبل تو هم ز بال و پر خویش سبز کن چمنی

5 چنان ز عشق تو ویران شدم که نتوان ساخت اگر ضرور شود، از زبان من سخنی

6 مکش زیاد وطن آه، کاین همان وطن است که از لباس به یوسف نداد پیرهنی

7 ز اشک و آه ضعیفان خاکسار بترس که بود مشرق طوفان تنور پیرزنی

8 شکست قدر شکر را به گفتگو صائب که دیده است چنین طوطی شکرشکنی؟