ز من مپرس که چون بر تو ماه از صائب تبریزی غزل 1829

1 ز من مپرس که چون بر تو ماه و سال گذشت که روز من به شتاب شب وصال گذشت

2 درین ریاض من آن عندلیب دلگیرم که نوبهار و خزانم به زیر بال گذشت

3 گرفت دامن من چون گلاب، گریه تلخ چو گل به هفته عمری که بی ملال گذشت

4 کنون که گشت زمین گیر حیرت، آغوشم ازین چه سود که بر خاکم آن نهال گذشت؟

5 چراغ کشته من در گرفت بار دگر ز بس که یار ز خاکم به انفعال گذشت

6 اگر چه خضر بود ساقی و می آب حیات نمی توان ز لب خشک چون سفال گذشت

7 مکن به خوردن خشم و غضب ملامت من نمی توانم ازین لقمه حلال گذشت

8 تمام حیرت دیدار و آه افسوسم اگر چه زندگیم جمله در وصال گذشت

9 به کوچه قلم افتاد تا رهم صائب به پیچ و تاب مرا عمر همچو نال گذشت