ز هر نوا دل عشاق کی به جوش آید از صائب تبریزی غزل 3996

1 ز هر نوا دل عشاق کی به جوش آید ز عندلیب مگر ناله ای به گوش آید

2 چنان فسرده ز بیگانگی نگردیده است که خونم از نگه آشنا به جوش آید

3 فغان من ز محرک غنی ورنه به ناخن دگران ساز در خروش آید

4 ز عیب او دگران نیز چشم می پوشد به عیب مردم اگر دیده پرده پوش آید

5 به اختیار نیایدکس از بهشت می پوشند مگر ز میکده بیرون کسی به دوش آید

6 حضور روی زمین در بهشت بیهوشی است به اختیار چرا آدمی به هوش آید

7 کتاب در گرو باده از فقیه گرفت زیاده زین چه مروت ز میفروش آید

8 مرا به بزم رقیبان مخواه که هیهات است که عندلیب به دکان گلفروش آید

9 ز خامشی دل افسرده گرم می گردد چنان که در خم سربسته می به جوش آید