از جلوه تو برگ ز پیوند از صائب تبریزی غزل 4119

1 از جلوه تو برگ ز پیوند بگسلد نشو ونما ز نخل برومند بگسلد

2 طفل از نظاره تو ز مادر شود جدا مادر ز دیدن تو ز فرزند بگسلد

3 دامن کشان ز هر در باغی که بگذری از ریشه سرو رشته پیوندبگسلد

4 چون نی نوازشی به لب خویش کن مرا زان پیشتر که بند من از بندبگسلد

5 در جوش نوبهار کجا تن دهد به بند دیوانه ای که فصل خزان بندبگسلد

6 جستن ز بند خانه تقدیر مشکل است دل چون ز زلف وکاکل دلبندبگسلد

7 آزادگی ز شهد محال است مور را دل چون ازان لبان شکر خند بگسلد

8 این رشته حیات که آخر گسستنی است تا کی گره به هم زنم وچند بگسلد

9 آدم به اختیار نیامد برون ز خلد صائب چگونه از دل خرسند بگسلد