از جلوه تو سنگ سبکبال از صائب تبریزی غزل 4283

1 از جلوه تو سنگ سبکبال می شود آتش ز خوی گرم تو پامال می شود

2 فال نگاه گرم زدن بی مروتی است بر چهره ای که جای عرق خال می شود

3 چون شاخ گل ز خانه زین شعله می کشد خونی که در رکاب تو پامال می شود

4 آبی که قطره قطره به لب تشنگان دهند گوهر فروز عقده تبخال می شود

5 امید هست کهنه شود عشق تازه زور خورشید پیر اگر به مه سال می شود

6 چون لعل هر که خون جگر خورد وصبر کرد زیب کلاه گوشه اقبال می شود

7 بی حاصلی است حاصل چشم تهی ز رزق از دانه گرد قسمت غربال می شود

8 دل در حجاب جسم چه نشو ونما کند در کفش تنگ، آبله پامال می شود

9 این ریشه ای که در تو دوانده است آرزو رگ در تن تو رشته آمال می شود

10 صائب ز موج حادثه ابرو ترش مکن انگور چون رسید لگدمال می شود