از سفره قسمت لب نانش لب گورست از صائب تبریزی غزل 4434

1 از سفره قسمت لب نانش لب گورست دندان حریصی که به صد سال برآید

2 تا دخل نباشد نتوان خرج نمودن کز بستگی گوش زبان لال برآید

3 رخسار تو هر گاه بر آیینه کند پشت ز آیینه نفس سوخته تمثال برآید

4 در زیر فلک همت عالی نتوان یافت در بیضه محال است پر و بال برآید

5 صائب شود امید من سوخته دل بیش روزی که خط سبز ازان خال برآید

6 آن روز ز دل شهپر اقبال برآید کز دامگه رشته آمال برآید

7 کامی که برآید ز خسیسان نظر تنگ آبی است که از چاه به غربال برآید

8 گردد خنک از شکوه خونین جگر گرم از عهده تب عقده تبخال برآید

9 با صد دل بی غم چه کند یک دل غمگین دیوانه محال است به اطفال برآید