از نور وحدت آن که دلش بهره از صائب تبریزی غزل 4263

1 از نور وحدت آن که دلش بهره ور شود کی از هجوم ذره پریشان نظر شود

2 جایی که هفت پرده حجاب نظر نشد کی آسمان حجاب دل دیده ور شود

3 رنگش ز آفتاب قیامت نمی پرد رخسار هر که لعل به خون جگر شود

4 ته جرعه ای ز جسم گرانجان او بجاست آن را که از محیط کف پای تر شود

5 طالع نگر که دیده من در حریم وصل از شرم عشق حلقه بیرون در شود

6 هر خار بی گلی گل بی خار می شود در راه سالکی که ز خود بیخبرشود

7 هر برگ سبز دامن پر سنگ می شود روزی که نخل طالع ما بارور شود

8 چندان که خط زیاده دهد گوشمال حسن صائب امیدواری من بیشتر شود