1 از دل سخت بتان از ناله ای فریاد خاست خوش همایون طایری زین بیضه فولاد خاست

2 من که در خاموشی از آیینه می بردم سبق نوخطی دیدم که از هر موی من فریاد خاست

3 تا دل سنگین شیرین هیچ جا منزل نکرد هر شراری کز زبان تیشه فرهاد خاست

4 ماه بر گردن نهاد از هاله طوق بندگی سرو موزون تو تا از گلشن ایجاد خاست

5 می کند چون دام، چشم شوخ انجم را به خاک از خرام او مرا گردی که از بنیاد خاست

6 در شکست قلب ما آن زلف و کاکل بس نبود؟ کان غبار خط مشکین هم پی امداد خاست

7 وای بر بی طاقتان، کز روی آتشناک او چون سپند از مهر خاموشی مرا فریاد خاست

8 ساغرش چون لاله صائب دایم از می سرخ روست هر که از خاک سیه با داغ مادرزاد خاست