از زمین آرامش و از آسمان از صائب تبریزی غزل 1014

1 از زمین آرامش و از آسمان جولان خوش است نقطه پا بر جا خوش و پرگار سرگردان خوش است

2 یوسف بی عیب را پیراهنی در کار نیست سرو سیمین از لباس عاریت عریان خوش است

3 از تریهای فلک بی حاصلان خون می خورند هر که را در خاک تخمی هست با باران خوش است

4 غافلان را تنگنای خاک باغ دلگشاست پای خواب آلود را با گوشه دامان خوش است

5 دیده آیینه از خواب پریشان فارغ است عالم پرشور در چشم و دل حیران خوش است

6 نیست بزم باده را بی گریه مستی نمک چهره گلزار خندان و هوا گریان خوش است

7 تلخی از دریای بی گوهر کشیدن مشکل است گر امید وصل باشد محنت هجران خوش است

8 نیست صائب عاشقان را شکوه از زخم زبان خال با خط خوشنما و چشم با مژگان خوش است