از خون چو داغ لاله حصار از صائب تبریزی غزل 1930

1 از خون چو داغ لاله حصار دل من است هر که بوی خون شنوی منزل من است

2 تخم محبتی که سویدای عالم است امروز در زمین دل قابل من است

3 طوفان نوح را به نظر درنیاورد شور محبتی که در آب و گل من است

4 با کاینات یکدل و یکروی گشته ام هر جا که یار جلوه کند در دل من است

5 دریا چه می کند به خس و خار خشک من؟ بر هر کفی که دست زنم ساحل من است

6 آسودگی به راه ندانسته ام که چیست چون برق، منتهای نفس منزل من است

7 تمکین طور را به فلاخن گذاشته است این راز سر به مهر که اندر دل من است

8 دارد ز خون صید حرم دست در نگار سنگین دلی که درصدد بسمل من است

9 گر بر فلک برآمده است ابر نوبهار صائب گدای دیده دریا دل من است