از جهان تلخ نتوان با درشتی از صائب تبریزی غزل 1367

1 از جهان تلخ نتوان با درشتی کام یافت کز زبان چرب، تشریف شکر بادام یافت

2 تنگدستی مایه امیدواری شد مرا بهله با دست تهی تا از میانش کام یافت

3 بیقراری باعث آرامش دل شد مرا آنچنان کز جنبش گهواره طفل آرام یافت

4 شانه را هرگز ز زلف پر شکن روزی نشد این گشایشها که دل از حلقه های دام یافت

5 بود تا بر تن سر منصور بی آرام بود آخر از دار فنا سر منزل آرام یافت

6 نقش شد در دیده ام ناساز چون موی زیاد تا عقیق از رهگذار ساده لوحی نام یافت

7 کامجویان را نگردد روزی از بوس و کنار شوق عاشق لذتی کز نامه و پیغام یافت

8 نام شاهان از اثر در دور می باشد مدام جم بلند آوازگی صائب ز فیض جام یافت