از توبه شود سرکشی نفس از صائب تبریزی غزل 6631

1 از توبه شود سرکشی نفس زیاده گیرندگی سگ شود افزون ز قلاده

2 چون خضر میفشار درین خاک سیه پای کز طول زمان سبز شود آب ستاده

3 از فیض چه گلها که نچیدیم دم صبح عنوان سعادات بود روی گشاده

4 دامان نگه صفحه ننوشته نگیرد در چهره نوخط نرسد چهره ساده

5 آن را که بود تخت روان از کشش بحر چون سیل چرا دست نشوید ز اراده؟

6 از سطرشماری نتوان راه به حق برد در بادیه حاجت به دلیل است نه جاده

7 زان تیغ به صد زخم تسلی نشود دل کز موج شود تشنگی ریگ زیاده

8 سخت است کمان تو، وگرنه بود از آه در قبضه من چرخ مقوس چو کباده

9 از جا مرو از هر سخن پوچ که گردد نازل ز بها، لعل و گهر شد چو پیاده

10 صائب ز گرانباری دل در سبکی کوش کز قافله پیوسته بود پیش پیاده