از حریص افزون به قانع از صائب تبریزی غزل 2411

1 از حریص افزون به قانع فیض احسان می‌رسد روزی مور از شکرخند سلیمان می‌رسد

2 حاصل عالم بود از قانعان، کز کشتزار هرچه از موران زیاد آید به دهقان می‌رسد

3 بید می‌گردد پس از خشکی برومند از نبات از سر منصور دار آخر به سامان می‌رسد

4 حلقه درگاه امیدست چشم انتظار بوی پیراهن به داد پیر کنعان می‌رسد

5 حسن را دارد سپند از چشم بدبینان نگاه ناله بلبل به فریاد گلستان می‌رسد

6 وصل می‌خواهی، تلاش خاکساری کن که گرد تا نفس را راست می‌سازد به دامان می‌رسد

7 تیره‌روزان خوب می‌دانند صائب قدر هم شام زلف آخر به فریاد غریبان می‌رسد