دوستی با کورفهمان حجت از صائب تبریزی غزل 1197

1 دوستی با کورفهمان حجت نادیدگی است وحشت از فهمیدگان برهان نافهمیدگی است

2 در بساط آفرینش مردمان چشم را گر لباس فاخری باشد همین پوشیدگی است

3 دیده حق بین بود از هر دو عالم بی نیاز ترک دنیا بهر عقبی کردن از نادیدگی است

4 می کند بر فربهی پهلوی لاغر اختیار هر که داند رنج باریک مه از بالیدگی است

5 مردم سنجیده از میزان نمی دارند باک خلق را اندیشه از محشر ز ناسنجیدگی است

6 گر ز ارباب کمالی سرمپیچ از پیچ و تاب کز تمامی، سرنوشت نامه ها پیچیدگی است

7 دشمن غافل ز زیر پوست می آید برون پای کاهل طینتان، سنگ ره خوابیدگی است

8 از شکفتن شد پریشان غنچه را اوراق دل انتهای خنده بیجا ز هم پاشیدگی است

9 هست صائب هر کسی را حد خود دارالامان پا ز حد خود برون ننهادن از فهمیدگی است