1 فروغی است یکرنگی از گوهر ما دل ساده فردی است از دفتر ما

2 به دعوی نداریم چون صبح حاجت که خورشید مهری است از محضر ما

3 به محشر هم از جای خود برنخیزد سپندی که افتاد در مجمر ما

4 عجب دارم از فکرهای پریشان که شیرازه گیرد به خود دفتر ما

5 چو آیینه قانع به دیدار خشک است ازین تازه رویان دو چشم تر ما

6 شکستند جوهر طرازان فطرت چو فولاد در بیضه بال و پر ما

7 کجا پخته گردد، که از جوش دریا نیامد ز خامی برون عنبر ما

8 درین بحر پر شور، مانند گوهر گرانمایگی بس بود لنگر ما

9 چه سرها که داده است بر باد صائب هوایی که شد چون حباب افسر ما