1 چند روزی چو قلم سربه ته انداخته گیر ورقی چند به بازیچه سیه ساخته گیر

2 نیست در عالم ناساز چو امیدثابت خانه ها درگذر سیل فنا ساخته گیر

3 این گهرها که به جمعیت آن می نازی آخر الامر چو اشک از نظر انداخته گیر

4 نقش هر لحظه به روی دگری می خندد هرچه بردی ز حریفان دغا، باخته گیر

5 نیست چون حوصله یک نگه دورترا پرده از چهره مقصود بر انداخته گیر

6 بی مثال است چو رخساره آن جان جهان از علایق دل چون آینه پرداخته گیر

7 نیست شایسته افسون، جدایی از خلق جامه پرشپش از دوش خود انداخته گیر

8 نیست امید اجابت چو فغان را صائب علم ناله به افلاک بر افراخته گیر