فلک پرواز سازد آه را درد از صائب تبریزی غزل 456

1 فلک پرواز سازد آه را درد گران ما پر سیمرغ بخشد تیر را زور کمان ما

2 ز بی مغزان خدنگش گر چه پهلو می کند خالی همان چون قرعه می غلطد به پهلو استخوان ما

3 به جز غفلت متاعی نیست ما گم کرده راهان را جرس را چشم خواب آلود سازد کاروان ما

4 به احوال دل صد پاره عاشق که پردازد؟ ز تمکین گل نمی چینند طفلان در زمان ما

5 صدای خنده گل، کار بلبل می کند صائب ندارد احتیاج نغمه سنجی گلستان ما