ای فلکها ز فروغ رخ زیبای تو خوش از صائب تبریزی غزل 4982

1 ای فلکها ز فروغ رخ زیبای تو خوش عالم خاک هم از سایه بالای تو خوش

2 چه بهشتی تو که چون کنج لب و گوشه چشم نیست جایی که نباشد زسراپای تو خوش

3 روزت از روز دگر خوشتر ونیکوتر باد که شد امروز من از وعده فردای توخوش

4 نیست ممکن که گشاید ز تماشای بهشت دل هرکس که نگردد ز تماشای تو خوش

5 فیض درابر سیاه و دل شب می باشد می شود وقت دل از زلف سمن سای تو خوش

6 فارغ ازعذر ستم باش که درمشرب ما هست چون لطف بجا، رنجش بیجای توخوش

7 چون مه عید به انگشت نمایندش خلق لب هرکس شود از لعل شکر خای تو خوش

8 چیست دربار توای تاجر کنعان، که شده است دل یک شهر زاندیشه سودای تو خوش

9 چشم بددور زابری بلند تو که هست چون مه عید دل خلق به ایمای تو خوش

10 برتو صائب نمک عشق و جنون باد حلال که مراوقت شد از شور سخنهای توخوش