شعله ور گردد ز شور عشق آواز چراغ از صائب تبریزی غزل 5140

1 شعله ور گردد ز شور عشق آواز چراغ از پرپروانه باشد پرده ساز چراغ

2 بس که سودا کرده عالم را سیه درچشم من می کند هر کرم شب تابی به من ناز چراغ

3 صحبت روشن ضمیران پرده سوز غفلت است خواب می سوزد چشم ازدیده باز چراغ

4 ما به مهر و مه ز قحط حسن قانع گشته ایم کز تهی چشمی شود روزن نظر باز چراغ

5 دل چو روشن شد زبان لاف کوته می شود کز نسیم صبح باشد بال پرواز چراغ

6 شرم نتواند حجاب حسن عالمسوز شد کی نهان درپرده ماندنور غماز چراغ؟

7 چاره بیهوده نالان منحصر درکشتن است غیر خاموشی ندارد سرمه آواز چراغ

8 رازهای سر به مهر سینه پروانه را می توان دید ازرخ آیینه پرداز چراغ

9 کرد رسوا داغ صائب سوز پنهان مرا شد دهان روزن خاموش غماز چراغ