عشق اول ناتوانان را به از صائب تبریزی غزل 2330

1 عشق اول ناتوانان را به منزل می برد خار و خس را زودتر دریا به ساحل می برد

2 نیست سامان تماشا صفحه ننوشته را چهره خوبان نوخط بیشتر دل می برد

3 بر هدف دستی ندارد تیر، بی زور کمان همت پیران جوانان را به منزل می برد

4 صبر اگر یک دم عنانداری کند پروانه را بیقراری شمع را بیرون ز محفل می برد

5 سبز از زهر ندامت می شود صائب پرش هر که چون طوطی سخن بیرون زمحفل می برد