اول سری به رخنه دیوار از صائب تبریزی غزل 5812

1 اول سری به رخنه دیوار می کشم دیگر به آشیانه خود خار می کشم

2 سوزن تمام چشم شد از انتظار و من با ناخن شکسته ز پا خار می کشم

3 چون زاهدان به مهره گل دل نبسته ام از سبحه بیش غیرت ز نار می کشم

4 امسال خنده ام نه چو گل از ته دل است خمیازه بر شکفتگی پار می کشم

5 از خار خار تیغ به تن پوست می درد از خون فزون ز نیشتر آزار می کشم

6 دارم به هر دو دست دل نازک ترا از موم گرد آینه دیوار می کشم

7 در حلقه جنون به چه رو سر درآورم؟ داغم به فرق و منت دستار می کشم

8 در حلقه جنون به چه رو سر درآورم؟ داغم به فرق و منت دستار می کشم

9 با شانه دست کرده یکی در شکست من دست از میان طره طرار می کشم

10 آیینه ام، به جامه خاکستری خوشم از بخت سبز زحمت زنگار می کشم

11 صائب ز کوچه گردی زلف آمدم به تنگ خود را به گوشه دهن یار می کشم