مد عمر من چو نی در ناله از صائب تبریزی غزل 1360

1 مد عمر من چو نی در ناله و زاری گذشت از تهی مغزی حیاتم در سبکساری گذشت

2 خواب غفلت فرصت وا کردن چشمی نداد روز من در پرده شب از سیه کاری گذشت

3 در شبستان عدم شد شمع کافوری مرا آنچه از شبهای تار من به بیداری گذشت

4 می توانم بی تأمل سینه زد بر تیغ کوه لیک نتوانم به آسانی ز همواری گذشت

5 بر دل خوش مشربم چون سایه ابر بهار سختی دوران سنگین دل به همواری گذشت

6 سجده گاه بیخودان را احترامی لازم است از در میخانه می باید به هشیاری گذشت

7 ظالمان را آیه رحمت بود فرمان غزل چشم او در دور خط از مردم آزاری گذشت

8 این جواب آن غزل صائب که خسرو گفته است ضایع آن روزی که مستان را به هشیاری گذشت