عاشق محو به دلدار نمی از صائب تبریزی غزل 3387

1 عاشق محو به دلدار نمی پردازد بلبل مست به گلزار نمی پردازد

2 ریسمان بازی تقلید بود پیشه عقل عشق با سبحه و زنار نمی پردازد

3 هر که چون نقطه زاندیشه فرو رفت به خویش هیچ با گردش پرگار نمی پردازد

4 زور بر آینه صاف نیارد صیقل چرخ با مردم هموار نمی پردازد

5 کام آن کس بود از شهد سلامت شیرین که به اقرار و به انکار نمی پردازد

6 خبرش نیست ز تعجیل بهاران، ورنه گل به آرایش دستار نمی پردازد

7 آتشی در جگر بلبل اگر هست، چرا این چمن را ز خس و خار نمی پردازد؟

8 تا به آن آینه رو راه سخن یافته است طوطی ما به شکرزار نمی پردازد

9 ز اعتمادی است که کرده است به اعجاز نفس عیسی ما که به بیمار نمی پردازد

10 گرم کرده است چنان بیخبری صائب را که ز گفتار به کردار نمی پردازد