جز گوشه قناعت ازین خاکدان از صائب تبریزی غزل 4741

1 جز گوشه قناعت ازین خاکدان مگیر غیر از کنار هیچ ز اهل جهان مگیر

2 حرف از صفای سینه مگو پیش زاهدان آیینه پیش طلعت این زنگیان مگیر

3 از پیچ و تاب راه به منزل رسیده است بریک زمین قرار چوسنگ نشان مگیر

4 جز سرو پایدار درین بوستانسرا برهیچ شاخسار دگر آشیان مگیر

5 چون عزم صادق است ز کوشش مدار دست در راه راست توسن خود را عنان مگیر

6 این برق خانه سوز مهیای جستن است ای خون گرفته، نبض من ناتوان مگیر

7 سوزانترم ز آتش بی زینهار عشق ای بیخبر، دلیر مرا برزبان مگیر

8 تا بی حجاب، روز توانی سفید شد خفاش وار از نفس خلق جان مگیر

9 صائب به قدر مستمعان خرج کن سخن از طوطیان شکر، زهما استخوان مگیر