1 برانگیزد غبار از مغز جان درد برآرد گرد از آب روان درد

2 که می گیرد عیار صبرها را اگر گیرد کناری از میان درد

3 تو مست خواب و ما را تا گل صبح سراسر می رود در استخوان درد

4 نمی دادند درد سر دوا را اگر می داشتند این ناکسان درد

5 به درد آمد دلت از صحبت من ندانستی که می باشد گران درد

6 به دنبال دوا سرگشته زانم که در یک جا نمی گیرد مکان درد

7 همان دردی که ما داریم خورشید چو برگ بید می لرزد ازان درد

8 اگر بازوی مردی را بگیرد نخواهد کرد دست آسمان درد

9 اگر هر موی صائب را بکاوند فتاده کاروان در کاروان درد