ای هر دل از خیال تو میخانه از صائب تبریزی غزل 4732

1 ای هر دل از خیال تو میخانه دگر هر گردشی ز چشم تو پیمانه دگر

2 هرمرغ پرشکسته ز فکر و خیال تو دارد بزیر بال پریخانه دگر

3 از چشم نیم مست تو هر گوشه گیر را در کنج فقر گوشه میخانه دگر

4 از راه عقل برده برون سرو قامتت هر فرقه رابه جلوه مستانه دگر

5 هر رشته ای زشمع جهان سوز عارضت دامی کشیده در ره پروانه دگر

6 از اشتیاق ذکر تو در دیده ها شده است هر تار اشگ سبحه صد دانه دگر

7 در بوستان ز جلوه مستانه ات شده است هر طوق قمریی خط پیمانه دگر

8 هردم ز سایه طره کافر نهاد تو در کعبه رنگ ریخته بتخانه دگر

9 غیر از دل شکسته معمار عقل نیست در شهربند عشق تو ویرانه دگر

10 بیدار هرکه راکه درین بزم یافته است چشمت به خواب کرده ز افسانه دگر

11 زلف تراست از دل صد چاک عاشقان در هرخم و شکنج و نهان شانه دگر

12 در خاک و خون تپیده تیغ ترا بود هر رخنه ای ز دل در میخانه دگر

13 مرغی که دانه خور شده زان خال دلفریب چشمش نمی پرد ز پی دانه دگر

14 صائب مرا ز نشأه سرشار عشق او هر داغ آتشین شده پیمانه دگر