عشرت روی زمین بی سر و پایان دارند از صائب تبریزی غزل 3513

1 عشرت روی زمین بی سر و پایان دارند دخل بی خرج اگر هست گدایان دارند

2 فارغند از غم دستار و سرانجام لباس چه حضورست که خورشید قبایان دارند

3 گرچه چون غنچه نورسته به ظاهر گرهند در سراپرده دل عقده گشایان دارند

4 چهره نعمت الوان دو سه روزی سرخ است دامن عیش ابد لقمه ربایان دارند

5 سرو از کشمکش باد خزان آزادست بی کلاهان چه غم از فوطه ربایان دارند؟

6 بر سر گنج به خون جگر افطار کنند این چه فقرست که این خواجه نمایان دارند

7 روزگاری است که ارباب تنعم صائب چشم رغبت به لب نان گدایان دارند