1 خودآرا را برابر می کند با خاک خودبینی حنای شهپر پرواز طاوس است رنگینی

2 قناعت با سفال خویش کن کز ظاهرآرایی شود آب گوارا ناگوار از کاسه چینی

3 سپهر سفله بر شیرین زبانان تنگ می گیرد ز بند نی نمی آید برون شکر ز شیرینی

4 متاب از ساده لوحی رو اگر آسودگی خواهی که گردد دردهای نسیه نقد از عاقبت بینی

5 ز بار دل یکی صد شد پریشان گردی زلفش که می سازد فلاخن را سبک پرواز سنگینی

6 رخش با خط برآمد خوش، که را می گشت در خاطر که طوطی محرم آیینه گردد با سخن چینی؟

7 برون آ از خودی تا دیده ات حق بین شود صائب که خودبینی نگردد جمع هرگز با خدابینی