1 غباری از بیابان جنون بالا نمی گیرد که دل از سینه لیلی ره صحرا نمی گیرد

2 زمین سینه عاشق عجب خاصیتی دارد که تا سرکش نباشد نخل، در وی پا نمی گیرد

3 رسانیده است جایی همت من بی نیازی را که آتش را خس و خارم زاستغنا نمی گیرد

4 اگر پای حسابی روز محشر در میان باشد سر خاری ازین گلزار پای ما نمی گیرد

5 غبار غم زمین و آسمان را تنگ اگر سازد فضای گوشه دل را کسی از ما نمی گیرد

6 ندارد همچو ما غالب شریکی محنت عالم کسی از پا نمی افتد که دست ما نمی گیرد

7 زبان گندمین تنخواه نان جو بود صائب فلک روزی عبث از مردم دانا نمی گیرد