1 گل مرتبه عارض جانانه نگیرد جای لب ساقی لب پیمانه نگیرد

2 سیلاب بود کاسه همسایه این قوم کافر به سرکوی بتان خانه نگیرد

3 در سینه عشاق نماند گهر راز این تابه تفسیده به خود دانه نگیرد

4 سیراب نگردد ز صدف تشنه گوهر پیش ره ما کعبه وبتخانه نگیرد

5 در پوست نگنجد دل خون گشته عاشق می چون رسد آرام به میخانه نگیرد

6 در دایره سوختگان شمع خموش است تا شعله به بال وپر پروانه نگیرد

7 آورده محال است که چون آمده گردد عاقل ز جنون رتبه دیوانه نگیرد

8 در دیده ما نیست به جز نقش تو محرم آیینه ما صورت بیگانه نگیرد

9 چون چاک نگردد دل شمشاد که آن زلف غیر از دل صد چاک به خود شانه نگیرد

10 وحشت ز جهان لازم روشن گهران است جغدست دل هر که ز ویرانه نگیرد

11 صائب ز خرابات محال است برآید تاجامی ازان نرگس مستانه نگیرد