زنهار دل خویش به عالم از صائب تبریزی غزل 6954

1 زنهار دل خویش به عالم نگذاری این عیسی جان بخش به مریم نگذاری

2 هشدار که از بهر یکی دانه بی مغز از خلد برون پای چو آدم نگذاری

3 امروز که بر همت والاست ترا دست حیف است که پا بر سر عالم نگذاری

4 از خون جگر، غنچه دل رنگ پذیرد زنهار درین رطل گران نم نگذاری

5 صد نشتر آزار درین موم نهان است مشاطگی زخم به مرهم نگذاری

6 چون چشم گشادی به جهان زود فروبند چون چشم گشادی به جهان زود فروبند

7 تاج از سر خورشید به همت نربایی تا پا به سر ملک چو ادهم نگذاری

8 فیض دم خط چون دم صبح است سبکسیر زنهار درین دم مژه بر هم نگذاری