مکن با خاکساران سرکشی در روزگار خط از صائب تبریزی غزل 5112

1 مکن با خاکساران سرکشی در روزگار خط که می پیچد بساط حسن را برهم غبار خط

2 برات آسمانی باز گردیدن نمی داند به آب تیغ هیهات است بنشیند غبار خط

3 نباشد سرفرازی یک دم افزون شعله خس را منه زنهار دل بر دولت ناپایدار خط

4 تبسم می کنی چون برق بی پروا، نمی دانی که دارد گریه ها در آستین ابر بهار خط

5 مکن استادگی زین بیش در تعبیر احوالم که آمد آفتابت بر لب بام از غبار خط

6 اثر بسیار می باشد دعای دامن شب را به حسن امیدها دارد دلم در روزگار خط

7 ترا گر شسته رویان زنگ می شویند از خاطر مرا زنگار از دل می زداید سبزه دار خط

8 شب کوته به خورشید درخشان زود پیوندد به چشم من زیاد از زلف باشد اعتبار خط

9 به روز ما چه می کردند این سنگین دلان صائب اگر می داشت چون زلف امتدادی روزگار خط