بی طراوت نشود سرو جوانی از صائب تبریزی غزل 1425

1 بی طراوت نشود سرو جوانی که تراست در شکر خواب بهارست خزانی که تراست

2 برنیاید به زبان با تو کس از خوش سخنان می کند قطع سخن تیغ زبانی که تراست

3 گل چسان چهره شود با تو، که یاقوت بود سنگداغ از رخ چون لاله ستانی که تراست

4 چین ز ابروی گرهگیر تو خط هم نگشود کار شمشیر کند موی میانی که تراست

5 ادب عشق مگر مانع جرأت گردد ورنه پر بوسه فریب است دهانی که تراست

6 تشنه فکر تو صائب جگری نیست که نیست تا به جوی که رود آب روانی که تراست