می کند گرم طلب شعله آواز از صائب تبریزی غزل 535

1 می کند گرم طلب شعله آواز مرا می شود زمزمه بال و پر پرواز مرا

2 سرمه خامشی من بود از تنهایی می شود ناله دو بالا ز هم آواز مرا

3 آنقدر تنگدل از نقش پر و بال خودم که مه عید بود چنگل شهباز مرا

4 می کند مست مرا ناله مرغان چمن بود از نغمه رنگین می شیراز مرا

5 منم آن دایره بی سر و پا چون گردون که خبر نیست ز انجام و ز آغاز مرا

6 نتراود ز لبم چون لب پیمانه سخن نشود بی خبری پرده در راز مرا

7 بار منت به دل روشن شمع است گران بیشتر دست حمایت گزد از گاز مرا

8 زده ام مهر خموشی به لب خود صائب نیست پروا ز سخن چینی غماز مرا