1 می کند بتگر اگر بت زمان حاصل ز سنگ من بتی دارم که هر دم می تراشد دل ز سنگ

2 از محک پروا ندارد نقره کامل عیار سر نپیچد هر که در سودا شود کامل ز سنگ

3 لاله کوهم شراب من ز جوش غیرت است می کنم زنگی به صد خونم جگر حاصل ز سنگ

4 همچنان از شوخ چشمی بر سر بازارهاست راز او را چون شرر سازم اگر محمل ز سنگ

5 در جنون از سنگ طفلان شکوه کافر نعمتی است کرد خوانسالار قسمت نقل این محفل ز سنگ

6 تا مبادا از تهیدستی ز من غافل شوند می کنم پر دامن اطفال را غافل ز سنگ

7 ساده لوحی بین که دارد شیشه خونگرم ما با کمال دشمنی امید روی دل ز سنگ

8 عاقلان ز اندیشه روزی دل خود می خورند برگ عیش کوچه گردان می شود حاصل ز سنگ

9 زاهد افسرده را رطل گران آدم نکرد تیغ چو بین کی بریدن را شود قابل ز سنگ

10 چون نگیرند از هوا سنگ عاشقان رو سفیدی دانه ها را میشود حاصل ز سنگ

11 در گذر از بیستون چون برق ای شیرین مباد سر زند چون لاله خونین پنجه ای غافل ز سنگ

12 تن پرستان زیر دیوار از گرانی مانده اند ورنه می آید شرر بیرون به بوی دل ز سنگ

13 شام غفلت گر چنین افسانه پردازی کند پای خواب آلود می آید برون مشکل ز سنگ

14 این جواب آن غزل صائب که میربلخ گفت نیستم غافل که دارد دلبر من دل ز سنگ