نشود دام رهم جلوه هر تر از صائب تبریزی غزل 6290

1 نشود دام رهم جلوه هر تر دامن می کشد موجه من از کف کوثر دامن

2 با جگر سوختگان صحبت من درگیرد نزنم همچو شرر دست به هر تردامن

3 نیست یک شب که به قصد دل مینایی من آسمان سنگ کواکب نکند در دامن

4 دست در دامن خورشید سبکسیر نزد بر کمر هر که نزد چون مه انور دامن

5 هر که خواهد که درین باغ سرافراز شود پای چون سرو همان به که کشد در دامن

6 تا گلی بر سر شاخ است درین عبرتگاه نزند بر کمر این طارم اخضر دامن

7 جلوه نشو و نما بی مدد غیر خوش است می کشد سرو من از منت کوثر دامن

8 پنجه زور جنون وقف گریبان من است غنچه را چون نفتد چاک (حسد در) دامن؟

9 خلق خوش عود بود انجمن مردان را چون زنان پهن مکن بر سر مجمر دامن

10 آنقدر خامه صائب گهرافشانی کرد که شد از گوهر او خاک توانگر دامن