خاک در کاسه آن سر که در از صائب تبریزی غزل 1591

1 خاک در کاسه آن سر که در او سودا نیست خار در پرده آن چشم که خونپالانیست

2 خودنمایی نبود شیوه ارباب طلب آتش قافله ریگ روان پیدا نیست

3 هر که را می نگرم نعل در آتش دارد نقطه در دایره شوق تو پا بر جا نیست

4 پیرو عقل به صد قافله تنها باشد رهرو عشق اگر فرد بود تنها نیست

5 طعمه آه شدم چون جگر شمع و هنوز اثر روشنی صبح اثر پیدا نیست

6 کشت ما را سلم، برق فنا سوخته است خرمن ما گره خاطر این صحرا نیست

7 از لب خشک و دل آبله فرسود صدف می توان یافت که نم در جگر دریا نیست

8 داغم از جلوه بالای پریشان سیرش بار دل بردهد آن سرو که پا بر جا نیست

9 ما پریشان نظران خود گره کار خودیم این چه حرف است که سررشته به دست ما نیست

10 عالمی مست و خرابند ز فکر صائب جوش ارباب سخن هیچ کم از صهبا نیست