رفو به چاک دل خسته هیچ از صائب تبریزی غزل 1754

1 رفو به چاک دل خسته هیچ کس نزده است که قفل بر دهن بسته هیچ کس نزده است

2 دل رمیده به تکلیف برنمی گردد صلا به مرغ قفس جسته هیچ کس نزده است

3 گشاده روی شو، از حادثات ایمن باش که سنگ بر در نابسته هیچ کس نزده است

4 دهان پسته زرشک لب تو پر خون است وگرنه بر دهن پسته هیچ کس نزده است

5 دل مرا ز خم زلف او رهایی نیست بدر ز کوچه بن بسته هیچ کس نزده است

6 به غیر من که گره می زنم به ترا سرشک گره به رشته نگسسته هیچ کس نزده است

7 به قلب آتش سوزان، به اتفاق سپند به غیر صائب دلخسته هیچ کس نزده است