1 دیوانه کرد سبزه خطت بهار را در خاک و خون کشید رخت لاله زار را

2 هر موی دلفریب تو شیرازه دلی است متراش زینهار خط مشکبار را

1 چند چون مردم کوتاه نظر خندیدن؟ در شبستان فنا همچو شرر خندیدن

2 صبح جان بر سر یک چند دم سرد گذاشت عمر کوتاه کند همچو شرر خندیدن

1 کند معشوق را بی دست و پا، بیتابی عاشق بلرزد شمع بر خود، چون ز جا پروانه برخیزد

1 نیست یک نقطهٔ بیکار درین صفحهٔ خاک ما درین غمکده یارب به چه کار آمده‌ایم؟

1 کرد بی تابی فزون زنگ دل غم دیده را پایکوبی آب شد این سبزه خوابیده را

2 می شود ظاهر عیار فقر بعد از سلطنت توتیای چشم باشد خاک، طوفان دیده را

1 نیست در دیده ما منزلتی دنیا را ما نبینیم کسی را که نبیند ما را

2 زنده و مرده به وادید ز هم ممتازند مرده دانیم کسی را که نبیند ما را