پنبه دامن می کشد از داغ از صائب تبریزی غزل 253

1 پنبه دامن می کشد از داغ مرهم سوز ما سینه می دزدد نسیم از باغ شبنم سوز ما

2 در بیابانیم و از شوق طواف کعبه سوخت بال مرغان حرم را آه زمزم سوز ما

3 یک جهان بی درد را در حلقه ماتم کشد چون کند گیسو پریشان آه ماتم سوز ما

4 سوده الماس با آن جوهر ذاتی که هست تیغ نتواند شدن با زخم مرهم سوز ما

5 با چراغ طور سر از یک گریبان بر زده است لاله شبنم گداز آه عالم سوز ما

6 داغ ما صائب ز شمع طور روشن گشته است کی به یک طوفان و صد طوفان شود کم سوز ما؟