1 صبح شد ساقی بیا فکر من افتاده کن از می چون آفتاب این سنگ را بیجاده کن

2 آب و رنگی ده غبار آلودگان زهد را باده در قندیل و گل در دامن سجاده کن

3 هر که باشد می تواند نقش را از دل زدود از قبول نقش لوح خویشتن را ساده کن

4 دامن سروی به دست آور درین بستانسرا نقد جان را صرف راه مردم آزاده کن

5 هیچ مرهم به ز خون گرم نبود زخم را رخنه دل را رفوکاری به درد باده کن

6 در زمین ساده دهقان می فشاند تخم را از خس و خاشاک بی حاصل زمین را ساده کن

7 عقل سختی دیدگان شمشیر صیقل داده ای است مشورت زنهار با مردان کار افتاده کن

8 خاکساری پیشه خود ساز چون آب روان سرو را چون بندگان در پیش خود استاده کن

9 هست اگر صائب ترا در سر هوای صید عام دانه از تسبیح ساز و دام از سجاده کن