1 نغمه آرام از من دیوانه می‌سازد جدا خواب را از دیده این افسانه می‌سازد جدا

2 پرده شرم است مانع در میان ما و دوست شمع را فانوس از پروانه می‌سازد جدا

1 وصف زلف یار عاجز می کند تقریر را دوری این راه، کوته می کند شبگیر را

2 چشم حیران راست دایم حسن در مد نظر عکس پا بر جا بود آیینه تصویر را

1 ساقی از رطل گرانسنگی سبکدل کن مرا حلقه بیرون این دنیای باطل کن مرا

2 وادی سرگشتگی در من نفس نگذاشته است پای خواب آلوده دامان منزل کن مرا

1 ز کویت رفتم و الماس طاقت بر جگر بستم تو با اغیار خوش بنشین که من بار سفر بستم

2 همان بهتر که روگردان شوم از خیل مژگانش به غیر از خون دل خوردن چه طرف از نیشتر بستم

1 کرد بی تابی فزون زنگ دل غم دیده را پایکوبی آب شد این سبزه خوابیده را

2 می شود ظاهر عیار فقر بعد از سلطنت توتیای چشم باشد خاک، طوفان دیده را

1 نیست یک نقطهٔ بیکار درین صفحهٔ خاک ما درین غمکده یارب به چه کار آمده‌ایم؟