مدار از منزل‌آرایان طمع از صائب تبریزی غزل 465

1 مدار از منزل‌آرایان طمع معماری دل‌ها که وسعت رفت از دست و دل مردم به منزل‌ها

2 سیه شد بس که عالم از چراغ مرده‌دل‌ها نمی‌بینند پیش پای خود را شمع محفل‌ها

3 دل بیدار می‌باید درین وادی، توجه کن که من با پای خواب‌آلود کردم قطع منزل‌ها

4 نصیب دور گردان گوهر سیراب چون گردد؟ ازآن دریا که با این قرب، لب‌خشکند ساحل‌ها

5 بنای کعبه و بیت الصنم کردند بیکاران گل و خشتی که بر جا مانده بود از کعبه دل‌ها

6 زبان بستم، گشاد دل ز صد جانب درون آمد نظر پوشیدم، از پیش نظر برخاست حایل‌ها

7 به نومیدی مده تن گرچه در کام نهنگ افتی که دارد در دل گرداب، بحر عشق ساحل‌ها

8 نمی‌بود این قدر خواب غرور دلبران سنگین اگر می‌داشت آوازی شکست شیشه دل‌ها

9 به لیلی متهم دارند مجنون را، ازین غافل که دارد گفتگوی مردم دیوانه محمل‌ها

10 هزاران عقده چون انگور در دل داشتم صائب به یک پیمانه می‌کرد ساقی حل مشکل‌ها