1 چو غنچه نکهت خود از صبا دریغ مدار ز آشنا سخن آشنا دریغ مدار

2 شکستگان جهان را خوش است دل دادن دل شکسته ز زلف دوتا دریغ مدار

3 مکن مضایقه باآن نگار در کف خون ز دست وپای بلورین حنا دریغ مدار

4 به شکر این که ترا خون چو نافه مشک شده است نفس ز سینه مجروح ما دریغ مدار

5 ز رهروی که به دنبال کاروان ماند نوای خویش چو بانگ درا دریغ مدار

6 ز تلخکام، شکر بازداشتن ستم است ز هیچ تلخ زبانی دعا دریغ مدار

7 درین بساط کمالی چو عیب پوشی نیست ز دوستان لباسی، قبا دریغ مدار

8 ز تنگدستی اگر خرده ای نیفشانی گشاده رویی خود از گدا دریغ مدار

9 مباش کم ز نی خشک در جوانمردی اگر شکر نفشانی، نوا دریغ مدار

10 به میوه کام جهان چون نمی کنی شیرین چو سرو سایه ز هر بینوا دریغ مدار

11 زکات راستی از کجروان مگردان راه ز هیچ کور درین ره عصا دریغ مدار

12 شود حلاوت شکر دو مغز از بادام شکر ز طوطی شیرین نوا دریغ مدار

13 یکی هزار شود قطره چون به بحر رسد ز صاحبان نظر توتیا دریغ مدار

14 درین ریاض چو ابر بهار شو صائب ز خار قوت نشو و نما دریغ مدار