زمین چو ریگ روان است بر از صائب تبریزی غزل 1809

1 زمین چو ریگ روان است بر جناح سفر در او فشردن پای ثبات ممکن نیست

2 به داغ عشق در اینجا اگر نسوخته ای ز آفتاب قیامت نجات ممکن نیست

3 ز فکر تشنه لبان خضر آب سیر نخورد وگرنه سیری از آب حیات ممکن نیست

4 ز شرم آن لب شیرین اگر نگردد آب به چوب بستن دست نبات ممکن نیست

5 به زور، روی دل از دل نمی توان گرداند به دوستان، عدم التفات ممکن نیست

6 چگونه قطره تواند محیط دریا شد؟ ز راه فکر رسیدن به ذات ممکن نیست

7 مگر وسیله شود خط عنبرین، ورنه به مهر خال رساندن برات ممکن نیست

8 مکن تلاش رهایی ز زلف او صائب که از کمند خدایی نجات ممکن نیست

9 خلاصی دل ما از جهات ممکن نیست به زور نقش ز ششدر نجات ممکن نیست

10 بلاست عاشقی نوخطان چار ابرو ز چار موجه دریا نجات ممکن نیست