چو در پیاله رنجش می عتاب از صائب تبریزی غزل 3927

1 چو در پیاله رنجش می عتاب کند پیاله روترش از تلخی شراب کند

2 نسیم بی ادب امروز تند می آید مباد رخنه در آن غنچه نقاب کند

3 رخش ز باده فروزان شدآفتاب کجاست که بهر خرمن خود برق انتخاب کند

4 ز سوزعشق رگ وریشه ام چنان گرم است که برق راخس وخاشاک من کباب کند

5 غبار خاطر من گربه گریه آمیزد چه خاکها که نه در کاسه حباب کند

6 فروغ عقل شود محو چون ستاره صبح چوآفتاب قدح پای در رکاب کند

7 بس است شوربرآمدزجان مخموران تبسم تو نمک چند در شراب کند