1 خاک شو خاک ازان پیش که بر باد روی بندگی پیشه خود ساز که آزاد روی

2 مرگ چون موی برآرد ز خمیرت آسان گر چو جوهر به رگ و ریشه فولاد روی

3 روزگار از تو و مرگ تو فراغت دارد شط نماند ز روش گر تو ز بغداد روی

4 من نه آنم که به جان بخل کنم با تو، ولی تو نه آنی که به قتل از سر من شاد روی

5 پی رزق دگران قطره زدن بی اثرست چند هر سوی پی روزی اولاد روی؟

6 شرم جاوید نقاب رخ جنت گردد گر به فردوس به این حسن خداداد روی

7 ریگ در قطع ره عشق نفس می دزدد این نه راهی است که چون سیل به فریاد روی

8 صائب این بخت نگونی که نصیب تو شده است عجبی نیست گر از راه به ارشاد روی