نفس سوخته شمع سر بالین از صائب تبریزی غزل 1506

1 نفس سوخته شمع سر بالین من است مهر خاموشی من جام جهان بین من است

2 تیغ چون بید ز جان سختی من می لرزد موج بی بال وپر از لنگر تمکین من است

3 بر دلم گرد یتیمی چو گهر نیست گران عشرت روی زمین در دل غمگین من است

4 لنگر از خویش سرانجام دهد کشتی من پله خواب، گران از دل سنگین من است

5 حسن از تربیت عشق شود عالمسوز سرخی روی گل از نغمه رنگین من است

6 خواهد از نقش به نقاش رسانید مرا اتحادی که در آیینه حق بین من است

7 بحر از پنجه مرجان نپذیرد آرام ناصح از ساده دلی در پی تسکین من است

8 شده ام خانه دربسته ز حیرت صائب می خورد خون خود آن کس که سخن چین من است