غنچه هایی که درین سبز چمن خنده زدند از صائب تبریزی غزل 3503

1 غنچه هایی که درین سبز چمن خنده زدند ای بسا زخم نمایان به دل زنده زدند

2 محو یکتایی نقاش نگردید کسی همه چون آینه بر نقش پراکنده زدند

3 شکوه از بخت نکردند سبکرفتاران در دل ابر سیه برق صفت فرخنده کردند

4 غفلت خویش گزیدند به بیداری بخت ساده لوحان که در طالع فرخنده زدند

5 دست منعی که فشاندند بزرگان به فقیر پشت پایی است که بر دولت پاینده کردند

6 مرکز دایره حسن مصور گردید خال مشکین چو بر آن چهره زیبنده زدند

7 این صدفها که خموشند درین دریابار می توان یافت که بر گوهر ارزنده زدند

8 نیست مژگان، که به تقصیر پریشان نظری مشت خاری است به چشم من بیننده زدند

9 صائب آنان که گزیدند به غمها غم عشق دست بر سینه غمهای پراکنده زدند